ترجمه لفظی : زبان مومن در پس قلب اوست ولی منافق قلبش در پس زبان اوست چرا که مومن کلامش را قبل از گفتن می سنجد اگر دارای خیر و فایده بود آن کلام را بر زبان جاری می کند و اگر خیر نداشت کلامش را می پوشاند ، ولی منافق هر آنچه که بر زبانش آید می گوید و نمی داند چه کلامی برایش سودمند است و چه کلامی برایش جز زیان چیزی بهمراه ندارد.
ترجمه بلاغی : ارزیابی و سنجش نفع و ضرر سخن، نشانه مومن و عدم تفکر قبل از سخن نشانه منافق است.
[1] (محمد بن حسین، شریف الرضى، نهج البلاغة (للصبحی صالح)،ج 1، اول، قم، هجرت، 1414 ق، ص 253)
درباره این سایت